Recensie Lykke Li

De AB was in een donkere, mysterieuze sfeer gehuld voor de Zweedse Lykke Li, die samen met haar in het zwartgeklede band het publiek bezweerde. Met heksige armbewegingen bewoog ze zich over het podium, haar theatrale voorkomen zorgde voor een geconcentreerd luisterend publiek. Ze deed iets met haar fans, ook al kwam ze vooral naar Brussel om haar nieuwe album ‘I Never Learn’ voor te stellen.

Li Lykke Timotej Zachrisson, beter bekend als Lykke li, is een 28-jarige Zweedse popzangeres die liever singer-songwriter wordt genoemd. “Omdat popartiesten een negatieve bijklank hebben”, zoals ze het zelf verwoorde in een interview waarin ze tot popprinses werd gecategoriseerd. In 2007 had ze voor het eerst succes met het nummer ‘Little Bit’. Een paar jaren later brak ze echt door, met het nummer ‘I Follow Rivers’, die werd gemixt door The Magician en gecoverd door Triggerfinger, die er met deze versie een hit van wisten te maken in Nederland, België en Duitsland. Nu is ze terug met het album ‘I Never Learn’, dat op 5 mei officieel uitkomt. Als onderdeel van haar bescheiden tour door Europa, gaf ze in de Ancienne Belgique alvast een voorproefje. 

De show stak geweldig goed in elkaar, met rook op de juiste momenten en een boel tegenlicht. De zwartgeklede bandleden en de donkere doeken die naar beneden hingen, suggereerden dat de AB plots middenin een mysterieus bos stond. Met Lykke Li als verhalenvertelster bij een klein wakkerend vuurtje in een mistig en klam bos. Het publiek was er kenbaar van onder de indruk. Geconcentreerd keken de (voornamelijk vrouwelijke) fans naar de femme fatale, die zich als een elfachtig figuur over het podium bewoog. Zich volledig bewust van haar lichaam en impulsief bewegend op het ritme van de muziek. Tussen de nummers was het muisstil en er kwam bijna geen telefoon aan te pas. 

De set bestond voornamelijk uit nieuwe, nummers met zeer veel potentieel, zoals ‘I Never Learn’, ‘Just Like a Dream’, ‘Love Me Like I’m Not Made of Stone’ die werden afgewisseld met hits als ‘Little Bit’ en ‘I Follow Rivers’. En al was het publiek erg gelukkig om met die nummers mee te mogen schreeuwen, Lykke Li had die nummers niet eens direct nodig om het publiek mee te krijgen. Er heerste een hele goede, melancholische sfeer die de AB meesleepte door de hartenpijn van Lykke Li. Met dramatische orgels, zware echo’s en interessante meerstemmigheden. Een singer-songwriter van formaat. 

Voordat ze van het podium verdween, wist ze de AB nog even op te schrikken met het nummer ‘Get Some’ waarin ze zingt dat ze een prostitué is. Met een zware drum en flikkerende rode lichten was het een onheilspellend gezicht, dat zeer hypnotiserend werkte. Een welverdiend applaus volgde en nadat ze in de coulissen verdween, leek het podium een lichtgevende wolk. Op het moment dat ze zich weer op het podium had geïnstalleerd, wist ze het publiek te verrassen met een Zweedse cover ‘Du Är Den Ende’, beginnend met de vraag “Did you know I’m Swedish?”. Ze sloot af met ‘Silent My Song’ en daarmee bedankte ze het publiek met handkusjes. Zwaaiend verliet ze met haar band het podium, begeleid door de klanken van ‘Don’t Let Me Down’ van The Beatles. En daarmee kan ze erop rekenen dat ze niet naar beneden wordt gehaald, sterker nog, wij kijken alvast uit naar 5 mei. 

< Zaïde Bil >